Opis

• Roślina płożąca okrywowa
• Liście pozostają na zimę (półzimozielony)
• Dość odporny na suszę

Bylina delikatna, o sercowatych srebrzystych liściach płoży się lub przewisa z wyżej umieszczonych pojemników (roślina uprawiana w pojemnikach powinna być zabezpieczona na zimę, by nie przemarzła; w gruncie jest mrozoodporny). Pędy z kwiatostanami rosną pionowo. Kwiaty są żółte przypominające lwia paszczę, kwitnie bardzo długo od kwietnia do czerwca. Kwiaty są zapylane przez trzmiele, ponieważ mają one najdłuższy aparat gębowy i tylko one mogą się dostać do pyłku przez przewężenie w kwiatach. Czasami pszczoły też pobierają z kwiatów nektar, ale wcześniej muszą wygryźć otwory w płatkach. Gajowiec wydziela zapach przypominający zapach melisy i cytryny.
Gęsto zadarniona tą rośliną powierzchnia wygląda jak srebrny dywan a w czasie kwitnienia srebrno-żółty.
Gajowiec lubi stanowiska półcieniste lub zacienione, gleby lubi żyzne. Jest ekspansywny, może zagłuszać inne rośliny, trzeba więc albo wybrać odpowiednie miejsce, albo pilnować, żeby nie zagłuszył innych roślin. Jest znakomity do obsadzania powierzchni pod krzewami, drzewami. Dziko rośnie w lasach i zaroślach, ale różni się od odmiany zielonymi liśćmi.
Gajowiec jest też rośliną leczniczą. Surowcem leczniczym są liście i kwiaty stosowane jako herbatki lub okłady. Wspomaga choroby nerek, układu pokarmowego, pomaga na wysypki na skórze, wrzody i żylaki.